ΥΑΛΟΤΟΥΒΛΑ
Τα υαλότουβλα πρωτοχρησιμοποιήθηκαν στις αρχές του 1900, αρχικά σε εργοστάσια και βιομηχανικά κτήρια για να περιορίσουν τις ανάγκες για τεχνητό φωτισμό. Για πρώτη φορά χρησιμοποιούνται σε κτήριο κατοικίας το 1928, στο Maison de verre στο Παρίσι (ιατρείο και κατοικία του Dr.Dalsace), το σημαντικότερο και πιο γνωστό δημιούργημα του Pierre Chareau και των συνεργατών του Louis Dalbet και Bernard Bijvoet.
Τα υαλότουβλα εξασφαλίζουν πολύ καλή ηχομόνωση και θερμομόνωση, χωρίς να αποκόπτουν την πρόσβαση στο φυσικό φως του περιβάλλοντος. Επιτρέπουν την διέλευση του ηλιακού φωτός έως και κατά 80%, ενώ ταυτόχρονα διασφαλίζουν την ιδιωτικότητά σας, καθώς δεν επιτρέπουν στα αδιάκριτα βλέματα να διεισδύσουν στον χώρο. Η τοποθέτησή τους είναι απλή και χάρη στα σύγχρονα υλικά (κόλλες), παρέχουν μέγιστη ασφάλεια, αντοχή και αντισεισμικότητα. Είναι πολύ φιλικά για τον άνθρωπο καθώς δεν περιέχουν τοξικές ή επικίνδυνες για την υγεία ουσίες, δεν τρίβονται (όπως π.χ. ο σοβάς) και δεν είναι πορώδη, επομένως δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη μικροοργανισμών (μικρόβια, μούχλα κλπ). Επιπλέον, η συντήρησή τους είναι πολύ απλή καθώς το μόνο που χρειάζονται είναι ένα περιοδικό καθάρισμα για να διατηρούν την διαπερατότητά τους. Τέλος, υπάρχει η δυνατότητα εξαερισμού του χώρου, με χρήση ειδικών τεμαχίων (υαλότουβλα μόνιμου εξαερισμού) ή εξαρτημάτων (ανοιγόμενα παράθυρα για 1, 2, ή 4 υαλότουβλα). Διατίθενται σε μεγάλη ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων, με λείο ή ματ (αμμοβολής) φινίρισμα, με ή χωρίς χρώμα. Επίσης, υπάρχουν ειδικά τεμάχια, γωνιακά, τερματικά, εξαερισμού, για δάπεδο κλπ. Έχουν δεκάδες εφαρμογές, όπως σε κλιμακοστάσια, σε μπάνια, σε τοίχους όπου απαγορεύονται τα παράθυρα (μεσοτοιχίες), σε φωταγωγούς - φεγγίτες, σε εσωτερικούς τοίχους σαν διακοσμητικό σχέδιο και πάρα πολλές άλλες.